Düsseldorf – Splitlevelleven

Mijn zusje en ik gaan elk jaar naar een kerstmarkt in Duitsland. Best wonderlijk, want we houden niet van Glühwein, niet van drukte en kopen eigenlijk nooit iets op zo’n markt. Na een rondje kerstmarkt gaan we daarom ook meestal gewoon een beetje shoppen, wandelen en eten, want daar zijn we veel beter in. Maar goed, tradities zijn er om in ere te houden, dus gaan we elk jaar weer. Dit keer: de Düsseldorf-editie!

Düsseldorf is zo’n Duitse stad waar ik nooit iemand over hoor, terwijl het maar 2,5 uur rijden is vanuit Zwolle en het de zevende stad van Duitsland is. Best een stad van formaat dus. En hoewel ik het zeker niet de mooiste of gezelligste stad van het land vind, kun je je er prima een paar dagen vermaken. Kortom: let’s go.

Natuurlijk denk je nog wel even drie keer na voor je op citytrip gaat in coronatimes. Maar, zo besloten we, als we er een beetje verstandig mee om gaan, moet het kunnen. Dus met onze eigen auto gegaan, allebei getest voor vertrek, bewust op doordeweekse dagen in plaats van het in weekend gegaan om drukte te vermijden, afstand houden en handen wassen en eigenlijk de hele tijd ons mondkapje op gehouden. In Düsseldorf werden we in bijna alle horeca en op de kerstmarkten gevraagd naar ons vaccinatiebewijs. Zegt natuurlijk ook niet alles, maar goed. Het leven moet ook een beetje leuk blijven. Om Duitsland in te komen moesten we ook een Einreise anmeldung invullen, maar daar heeft verder niemand naar gevraagd.

Düsseldorf in de miezer op donderdagmiddag. Na een heerlijke lunch bij Sätgrunn (vegan aanrader!) zijn we de stad in gegaan.

Düsseldorf heeft zes kerstmarkten. Dit was die op de Köningsallee (kortweg ‘die Kö’ genoemd). Zoals je ziet was er echt geen hond. Lekker rustig, maar ook wel erg sneu voor alle ondernemers in de kraampjes.

Volgende kerstmarkt: ook uitgestorven. Dus dan maar een glühweintje. Best vies, maar goed, hoort erbij.

Düsseldorf is zoals veel Duitse steden grotendeels verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog, dus je komt weinig écht oude gebouwen tegen. Dat maakt het centrum ook een beetje ongezellig, om eerlijk te zijn. Dit was dan wel weer een mooi hoekje!

’s Avonds een hapje eten (heerlijk, ná vijf uur uit eten gaan, de luxe die je tegenwoordig kunt waarderen he?) bij Casita Mexicana.

En daarna maskertjes en een kerstfilm in het hotel.

De volgende ochtend: lekker wandelen in de richting van de Rijn. En dan kan ik het nooit laten om even een *Hinterhöfe* in te duiken.

Obligate kerstbalfoto die niet mocht ontbreken in het rijtje.

Keurvorst Jan-Wellem (geen typfout, zo heette de beste man) op zijn paard op de Marktplatz. Daar was een hele sfeervolle kerstmarkt opgesteld, maar die was om 10 uur ’s ochtends nog dicht.

Het oude Rathaus op de Marktplatz. Het oudste deel van het complex stamt uit de 16e eeuw en het is nog steeds in gebruik als gemeentehuis.

Met een Zimmtschnecke zo groot als mijn hoofd.

En na precies 23 uur en 57 minuten, volgens de betaalautomaat in de parkeergarage, zaten we weer in de auto terug. Met volle tassen, want als we in Duitsland zijn slaan we altijd flink in bij de DM, en volledig in kerststemming. Want hoewel het heel rustig was in de stad, waren alle lichtjes en versieringen wel heel sfeervol. Heeft Düsseldorf mijn hart gestolen? Neuh. Maar het lijkt me leuk om Düsseldorf buiten coronatijd nog eens te bezoeken. In de zomer bijvoorbeeld. Want we hebben nu vooral Mitte en Altstad bekeken, maar er schijnt aan de overkant van de Rijn nog een leuk stadsdeel te zijn. En die grijze novemberjas doet eigenlijk geen enkele stad goed. Dus Düsseldorf: we’ll be back!