huistour – Splitlevelleven

De naam van mijn blog slaat op ons huis. Officieel een drive-in-woning, maar sinds de carport dichtgemaakt is en omgebouwd tot garage, is het een splitlevelwoning. Geloof ik. Maakt ook niet uit: wij hebben in ieder geval zes verdiepingen. En dus ook zes trapjes, allemaal van zes treden. Voor je beeld: je komt binnen in de keuken. Van daaruit kun je naar beneden, naar de garage en de werkkamer, en naar boven, naar de eetkamer. Van de eetkamer ga je omhoog naar de woonkamer, van de woonkamer naar de twee kinderkamers en uiteindelijk kom je helemaal boven, waar onze slaapkamer en de badkamer zijn. Heel speels. En om gék van te worden, soms.

Ooit, in een grijs verleden (pre-kinderen), had ik een DIY- en woonblog. Toen ik nog tijd had om hele dagen te knutselen, mijn huis langer dan 5 minuten netjes bleef en niet bezaaid was met speelgoed. Die dagen liggen ver achter me. En het heeft ook best even geduurd voordat ik deze vierkante kubus gezellig genoeg vond om vast te leggen. Een splitlevelhuis inrichten blijkt toch een vak apart. Maar afgelopen zaterdag, toen ik alles opgeruimd had en man en kinderen weg waren, was daar dan toch het moment. Een kijkje in de eet- en woonkamer!

De boekenkast in de eetkamer (en mijn onmisbare steelstofzuiger) met een doorkijkje naar de woonkamer.

Dit zie je als je de trap op loopt. De glijbaan is van karton en echt geweldig.

Omdat we een aparte eetkamer hebben, hoefden we in de woonkamer alleen maar rekening te houden met chillen en spelen. Dus dan kom je uit bij een werkelijk gigantische bank, zoals deze.

De andere kant, het bekende IKEA-keukentje met een eigen touch. En heel veel Duplo. Duplo is geweldig. (Daar links hangt nog een restant van een vlaggenlijn van een verjaardag – dit is dus waarom ik nooit interieurblogger ga worden).

Kijkje richting het trappenhuis. Beneden de eetkamer en boven de kinderkamers. Aan traphekjes ontkom je niet hier. Ik heb echt heel veel zin in de dag dat ook ons jongste spruitje veilig de trap op en af kan en we al die ondingen weg kunnen halen.

Vanaf de bank zie je dit. Ooit wil ik nog eens iets leuks ophangen daar links van de tv, maar ik weet nog steeds niet wat. We hebben al twee IXXI’s in huis, foto’s aan de muur vind ik niks en het mag ook niet te ver uitsteken, want dan loop ik het eraf. Dus hangt er al 3 jaar niks.

En tot slot een kijkje op de plank boven de bank. Een punchneedle-werkje, een Frida-poster van de Kwantum, een IKEA-paardje en een zeefdrukje van een kennis. En daarachter nog een glimp van een oude luchtfoto van Zwolle, een kringloopgelukje.

Het is een beetje een gek huis, maar wel heel fijn om te wonen. We hebben enorm veel vierkante meters en door de opsplitsing van alle ruimtes, ook veel ruimte in iedere kamer. En da’s ook meteen een nadeel, want als we dan eens een huis bezichtigen waar de keuken, eettafel en woonkamer allemaal gewoon beneden zijn, vinden we het meteen heel krap. We zijn verwend met de ruimte. En dus zullen we hier moeten blijven wonen tot we geld hebben om een villa te kopen. Maar dat is eigenlijk niet echt een straf, zoals je ziet.