20 november komt steeds sneller dichterbij. Nog een week of 8 en we hebben weer een ieniemienie baby in huis. En daarom wilden we graag nog even met zijn tweetjes weg: nog heel even wat rust absorberen voordat we straks weer volop in het ritme van verschonen-voeden-slapen zitten, dit keer mét een peuter erbij. Waar we bij nummer 1 nog een week naar Berlijn gingen, gingen we dit keer een nachtje weg in eigen land. Naar een tiny house vlakbij Doesburg, op Droomparken Marina Strandbad.





Om een uur of drie waren mijn dikke buik en ik wel uitgeslenterd en via de plaatselijke AH (voor de borrel en ontbijt) reden we naar ons huisje in Olburgen. Het lag dus op een bungalowpark. Ik heb een mild Center Parcs-trauma, maar ik moet zeggen dat dit park echt prima te doen was. Volgens mij zijn veel huisjes particulier bezit én het hele park is net nieuw, waardoor het er allemaal netjes uit zag en lekker rustig was. Nadeel was wel dat het nog een beetje kaal was, de beplanting is nog jong. Ik denk dat het er over een paar jaar een stuk gezelliger uitziet.



We dronken (alcoholvrije) biertjes in de zon, terwijl we met de pootjes omhoog een boek lazen en om de vijf minuten verzuchtten hoe heerlijk deze rust was. En bekeken tien keer achter elkaar het door oma gestuurde filmpje van S. omdat ze zo schattig was. Want zo zijn we tegenwoordig. Tegen zevenen reden we naar Doesburg (aan de overkant van de IJssel) om te gaan eten. We aten bij restaurant de Liefde, want daar was de vegetarische kaart nog een beetje interessant. Het eten was prima, de eigenaren ontzettend lief en het restaurant prachtig non-ironisch kitscherig ingericht. Het was een fijne avond.




En zo kwam ons weekendje weer ten einde. Wat was het fijn om er weer even samen tussenuit te zijn, ongestoord te slapen en rustig te kunnen lezen in de zon. Een goede reminder om er af en toe lekker met zijn tweetjes tussenuit te gaan. En dat hoeft dus niet eens heel ver weg of lang te duren. Een nachtje op een uur van huis is al genoeg om bij te tanken.